Wyznaczenie stref zagrożenia wybuchem

Dyrektywa ATEX dotyczy zapewnienia bezpieczeństwa w atmosferze wybuchowej. Wytyczne zawarte w tym dokumencie są przeznaczone dla wszystkich miejsc, w których istnieje ryzyko powstania atmosfery wybuchowej. Takie strefy muszą być wytyczone oraz oznakowane zgodnie z zasadami dyrektywy.  Oceniając zagrożenie wybuchem należy wziąć pod uwagę:

• prawdopodobieństw i czas utrzymywania się atmosfery wybuchowej,
• czas i ryzyk pojawienia się i aktywacji możliwych źródeł zapłonu,
• eksploatowane instalacje, używane substancje i mieszaniny, zachodzące procesy,
• rozmiary przewidywalnych skutków wybuchu.

Klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem powinna przebiegać w kilku etapach:

• ocena podatności stosowanych substancji do tworzenia atmosfery wybuchowej,
• dokładne poznanie procesu technologicznego, działania instalacji i urządzeń, a także transportowanie i magazynowanie surowców,
• określenie możliwych źródeł substancji palnych,
• obliczenie stopnia emisji substancji palnych biorąc pod uwagę przeciętną częstotliwość i czas trwania emisji,
• wyznaczenie szybkości emisji,
• oszacowanie rozległości możliwych atmosfer wybuchowych,
• klasyfikacja zgodnie z wytycznymi dyrektywy ATEX, (http://www.bureauveritas.pl/services+sheet/bezpieczenstwo+wybuchowe+%28atex%29+i+bezpieczenstwo+pozarowe)
• udokumentowanie wyników klasyfikacji.

Klasyfikacja stref zagrożenia wybuchem

Zależnie od substancji, których mieszaniny mogą wywołać zagrożenie wybuchem istnieją różne strefy. Poniżej klasyfikacja dla gazów, mgieł i par:

• STREFA 0 – to przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa występuje stale, bardzo często lub przez długie okresy.
• STREFA 1 – to miejsce, gdzie zagrożenie wybuchem może wystąpić czasami w trakcie normalnego działania.
• STREFA 2 – to przestrzeń, w której atmosfera wybuchowa zazwyczaj nie występuje w trakcie normalnego działania, a jeśli już wystąpi, to utrzymuje się przez krótki okres.

Analogicznie wyznacza się też strefy dla mieszanin pyłów, proszków oraz włókien:

• STREFA 20 – tu atmosfera wybuchowa występuje przez cały czas lub przez długie okresy;
• STREFA 21 – w tej przestrzeni obłok palnego pyły występuje czasami podczas normalnego działania;
• STREFA 22 – to miejsce, gdzie zagrożenie wybuchem palnej mieszaniny pyłu nie występuje praktycznie wcale, a jeśli już się pojawi, to na bardzo krótki czas.